FACE TO FACE | SPECIAL ไปอาบน้ำปะ CUT
FACE TO FACE | SPECIAL ไปอาบน้ำปะ
CUT
ร่างกายเปลือยเปล่าเหลือเพียงกางเกงชั้นในของทั้งสองบดเบียดเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว ทันทีที่สัมผัสกันและกันความรู้สึกเหมือนไฟซ็อตก็แล่นเข้าสู่ทั้งสอง หากแต่ไม่มีใครนึกสนใจมัน ร่างสูงจรดฝีปากลงกับลำคอเนียนสวย ลากผ่านไหปลาร้าลงมาถึงหน้าอก ยอดอ่อนสีชมพูเป็นสิ่งที่เจ้าตัวเล็งไว้ สัมผัสเปียกชื้นชวนจั๊กจี้ทำให้จองอูต้องเชิดใบหน้าขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
“อา..”
ฮารุโตะดูดดึงยอดอ่อนอย่างช้าๆและเนิ่นนาน ชวนให้ผู้ถูกกระทำเคลิ้มตามอย่างช่วยไม่ได้ เสียงครางอ่อนถูกปล่อยออกมาจากพัคจองอูอย่างต่อเนื่อง
ร่างสูงผละออกจากยอดอกสีสวยก่อนจะลดใบหน้าต่ำลงมาที่หน้าท้องเนียน ประทับจูบลงอย่างอ่อนโยนก่อนจะส่งลิ้นร้อนออกมาแตะเบาๆให้ร่างบางขนลุกขนชันเล่น
“ฮารุ! มัน.. ขนลุก”
“หึ”
“อ๊ะ!” ยังไม่ทันไรจองอูก็ได้ร้องเสียงหลงออกมาเมื่อวาตานาเบะ ฮารุโตะที่เพิ่งจะยืนขึ้นอยู่ในระดับเดียวกันส่งมือไปกอบกุมจุดที่อ่อนไหวที่สุดในร่างกายของร่างบางพร้อมทั้งบีบเค้นเบาๆ
“ฮา.. ฮารุ! อื้อ”
เสียงใสขาดหายเมื่อริมฝีปากถูกบดเบียดพร้อมกางเกงชั้นในตัวเก่งที่ถูกถอดออกโดยฝีมือของร่างสูง ไม่นานหลังจากนั้นส่วนอ่อนไหวส่วนเดิมก็ถูกมือเรียวแกร่งกอบกุมอย่างรวดเร็ว สัมผัสขึ้นลงที่เริ่มเกิดขึ้นทำเอาพัคจองอูไปไม่เป็น แก่นกายร้อนที่เริ่มแข็งขืนเรียกเสียงหัวเราะในลำคอฮารุโตะ
“หึ”
“อาา..”
มือเรียวของฮารุโตะขยับอย่างชำนาญ พร้อมร่างสูงที่โน้มตัวเข้าหาอีกคนและประกบริมฝีปากเข้ากับส่วนเดียวกันตามความต้องการ เสียงครางอื้ออึงของพัคจองอูสื่อถึงอารมณ์ของเจ้าตัวได้เป็นอย่างดี ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่จองอูถูกดึงลงนั่งตักอีกคนที่นั่งอยู่ตรงชักโครกอีกที แต่ที่รู้ๆคือท่านี้มันชวนหวาดเสียวมากกว่าเดิม
เสียวว่ามังกรของวาตานาเบะ ฮารูโตะจะตื่นขึ้นมาน่ะสิ
แต่แล้วร่างบางก็ไม่มีเวลาได้คิดอย่างอื่น สัมผัสที่รวดเร็วขึ้นส่งผลให้จองอูต้องแอ่นหลังพิงกับหน้าอกของอีกคน ความอุ่นร้อนแผ่ซ่านเรียกหยาดเหงื่อให้ขลับออกมากกว่าเดิม
“อ่ะ..อ๊ะ!”
“นั่งนิ่งๆจองอู”
“ฮ่ะ.. มันจะ..นิ่งได้ไง!”
ความเสียวซ่านทำสติของร่างบางพร่ามัวจนพูดออกมาไม่เป็นภาษา ร่างสูงจูบลงบริเวณข้างขมับอีกคนหวังจะให้จองอูใจเย็นลงหากแต่มันไม่ได้ช่วยอะไรเลย
“เร็ว.. หน่อย เ..เสียว”
พัคจองอูใจร้อนกว่าเดิมเสียอีก
สุดท้ายแล้วฮารุโตะก็ปฏิเสธอะไรไม่ได้นอกจากทำในสิ่งที่อีกคนหวัง ร่างสูงขยับมือให้เร็วขึ้นจนเริ่มมีน้ำปริ่มออกมาตรงปลายแก่นกายแข็งร้อน เสี้ยววินาทีฮารุโตะก็หยุดขยับมือก่อนจะใช้นิ้วลูบวนที่ส่วนปลายนั้นอย่างช้าๆ
“อ..อย่า ฮารุ!”
“ทำไม”
“มัน!.. เสียว!”
ร่างสูงกะจะแกล้งอีกคนต่อ หากแต่สายตากลับเหลือบไปเห็นว่าขอบตาของพัคจองอูเริ่มมีน้ำตาคลอ พอเห็นเช่นนั้นก็เลยต้องพับเก็บแผนการชั่วร้ายไว้ก่อนแล้วช่วยอีกคนให้เสร็จ
“โหดนะเนี่ย.. ไม่เสร็จสักที”
“อ๊ะ.. ฮารุ!”
หยาดน้ำตาไหลลงมาจากดวงตาเรียวในที่สุด คิ้วเรียวของจองอูขมวดเข้าหากัน ใบหน้าเชิดขึ้นอย่างทรมานหากแต่สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นมาทำให้รู้สึกดีไม่น้อย
“ฮ่ะ!.. อ..อ่า”
ของเหลวร้อนถูกพ่นออกมาในที่สุด พื้นห้องน้ำเต็มไปด้วยสิ่งที่ชวนทำให้ลื่นล้ม ร่างบางหายใจหอบถี่เหมือนกำลังจะขาดอากาศหายใจ ยังไม่ทันไรก็ตัดสินใจลุกขึ้นแล้วหันหน้ามาเผชิญกับเจ้าของใบหน้าเหลา ไม่นานนักพัคจองอูก็ทิ้งตัวลงนั่งตำแหน่งเดิมหากแต่ครั้งนี้หันหน้าเข้าหาอีกคน หัวทุยๆซบลงที่ไหล่แกร่งอย่างออดอ้อน
แต่ก็เท่านั้น
“อย่าคิดว่าเหนื่อยแล้วจะหนีกูได้”
“เหนื่อย.. จริงๆนะ”
“จองอู”
“อะไร”
“ไม่รู้สึกอะไรหน่อยหรอ”
ทั้งสองสบตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร ก่อนจะเป็นจองอูที่ทิ้งหัวทุยๆลงบนตำแหน่งเดิมพร้อมทั้งกวาดมือโอบกอดลำคอแกร่ง
พัคจองอูรู้สึกมาสักพักแล้ว
ว่าบางอย่างมันกำลังทักทายบั้นท้ายเขาอยู่..
“ไม่ทำนะ”
“ทำอะไร” เสียงทุ้มเอ่ยถาม
“ไม่เอาเข้ามา.. กลัวเจ็บ” ร่างบางเอ่ยเสียงอู้อี้เพราะความเขินอาย กระชับกอดแน่นกว่าเดิม และลมหายใจร้อนไม่เป็นจังหวะที่กระทบลำคอของฮารุโตะอยู่ทำให้ร่างสูงรู้ในทันทีว่าพัคจองอูกำลังพูดถึงอะไร
“รู้แล้ว ให้ช่วยเฉยๆ..”
“...”
“ได้มั้ย”
คนที่นั่งอยู่บนตักฮารุโตะเงียบเหมือนกำลังใช้ความคิดอยู่ แต่พอเจ้าตัวรู้สึกถึงบางอย่างที่ตื่นขึ้นมากว่าเดิมและเหมือนจะไม่ยอมสงบลงง่ายๆ..
ช่วยก็ได้วะ
จองอูพยักหน้าเบาๆ และไม่กี่วินาทีหลังจากนั้นร่างบางก็ถูกอุ้มตัวลอยเข้าไปในส่วนที่เป็นห้องอาบน้ำ ทันทีที่เท้าของจองอูแตะกับพื้นเย็นเฉียบ น้ำจากฝักบัวก็ถูกเปิดโดยร่างสูงในทันที
“ฮารุโตะ! มึงชอบแบบนี้หรอเนี่ย!”
ร่างสูงไม่ตอบหากแต่ผลักจองอูให้เข้าไปอยู่ในตำแหน่งที่น้ำจากฝักบัวกำลังไหลลงมา ตามด้วยจูบอันหนักหน่วงที่พอรวมกับน้ำเย็นๆแล้วทำให้พัคจองอูรู้สึกมัวเมาไปมากกว่าเดิม
“อึก..”
เสียงครางในลำคอของทั้งสองดังแข่งกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ฮารุโตะลากลิ้นร้อนผ่านริมฝีปากลงถึงลำคอและประทับจูบลงอย่างอ่อนโยน ก่อนจะตัดสินใจเลื่อนริมฝีปากลงต่ำกว่าเดิมเมื่อคิดอะไรบางอย่างได้
ถ้าทำรอยให้ต่ำก็ยากที่จะมีคนเห็น
แบบนั้นคงจะดีกว่า
“อ๊ะ! เจ็บๆ”
พอสร้างรอยที่ตัวเองพอใจแล้วก็ยืดตัวยืนเต็มความสูง ก่อนจะต้องตกใจเมื่อพัคจองอูกระตุกแขนดึงให้ฮารุโตะเข้าไปใกล้ตนพร้อมสัมผัสทางริมฝีปากที่รุกล้ำเข้ามาอย่างรวดเร็ว
ความเงอะงะที่มีอยู่ ถึงแม้มันจะน้อยนิดหากแต่มันทำให้ร่างสูงรู้สึกดีเป็นไหนๆ รอยยิ้มพออกพอใจถูกแสดงออกมาทั้งๆที่ริมฝีปากยังสัมผัสกันอยู่เช่นนั้น
และแล้วก็ถึงคราวของพัคจองอูที่จะเป็นคนคุมเกม มือเรียวสีน้ำผึ้งตามฉบับเจ้าตัวถูกส่งไปกอบกุมแก่นกายที่..
ถ้าเทียบกับผู้ชายวัยเท่าๆกันนั้น..
ก็ใหญ่.. ประมาณนึง หรืออาจจะแบบ.. มากๆ
และจองอูก็ไม่รู้ว่าฮารุโตะถอดกางเกงในออกตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้มีเวลามากพอให้คิดเรื่องนั้น
“ซี๊ด..”
ให้ตาย!
วาตานาเบะ ฮารูโตะ!!
มันจะอะไรขนาดนั้น!!
เสียงสูดปากที่ดังอยู่ใกล้ใบหูเรียกให้จองอูรู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาเสียเอง แม้แต่น้ำเย็นเฉียบจากฝักบัวก็ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกร้อนรุ่มในตัวของพวดเขาทั้งสองลดลง
แม้แต่นิดก็ไม่เลย
“เร็ว.. จองอู”
“อือออ”
ร่างบางครางรับก่อนจะตั้งใจทำหน้าที่ของตน แต่เขาไม่สามารถที่จะเงยหน้าไปสบตากับฮารุโตะได้ เพราะตอนนี้ใบหน้าเหยเกของร่างสูงเรียกให้จองอูสติแตกหายไปไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้
“มึงไม่ใกล้บ้างเลยหรอ..วะ”
“อ่ะ.. อีกนิด”
จองอูขยับมือของตนให้เร็วขึ้น เส้นเลือดปูดโปนบริเวณแก่นกายร้อนที่สัมผัสกับฝ่ามือของร่างบางเรียกให้เจ้าตัวก้มลงไปมองด้วยตาตัวเอง
พระเจ้า
ทำไม.. จองอูรู้สึกว่า..
“ใหญ่กว่าเดิมอีกไอ้เหี้ย”
“อือ.. ใกล้แล้วๆ”
“ฮารุ”
“ซี๊ด..! อ่ะ! อ่าา..”
เป็นคราวของวาตานาเบะ ฮารูโตะที่ได้ปลดปล่อยอย่างสมใจ เสียงครางต่ำดังออกมาหลังจากนั้นพร้อมร่างของจองอูที่ทิ้งตัวลงคุกเข่ากับพื้นที่แฉะไปด้วยน้ำด้วยความอ่อนแรงเต็มที
“แค่นี้เหนื่อยหรอ” ร่างสูงเอ่ยก่อนจะค่อยๆพยุงให้อีกคนลุกขึ้นยืนเหมือนเดิม พัคจองอูช้อนสายตาเฉียบแหลมมองคนรักของตน ก่อนจะเอ่ยบางอย่างออกมาอย่างไม่นึกอาย
ขนาดนี้แล้ว ไม่ต้องอายมันหรอก
“ใหญ่ขนาดนั้น ทำง่ายมากมั้ง”
“หึ อีกสักรอบมั้ย”
“ถุย”
♡
แม่TT กลับไปเม้นในจอยด้วยนะคับบTT
CUT
ร่างกายเปลือยเปล่าเหลือเพียงกางเกงชั้นในของทั้งสองบดเบียดเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว ทันทีที่สัมผัสกันและกันความรู้สึกเหมือนไฟซ็อตก็แล่นเข้าสู่ทั้งสอง หากแต่ไม่มีใครนึกสนใจมัน ร่างสูงจรดฝีปากลงกับลำคอเนียนสวย ลากผ่านไหปลาร้าลงมาถึงหน้าอก ยอดอ่อนสีชมพูเป็นสิ่งที่เจ้าตัวเล็งไว้ สัมผัสเปียกชื้นชวนจั๊กจี้ทำให้จองอูต้องเชิดใบหน้าขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
“อา..”
ฮารุโตะดูดดึงยอดอ่อนอย่างช้าๆและเนิ่นนาน ชวนให้ผู้ถูกกระทำเคลิ้มตามอย่างช่วยไม่ได้ เสียงครางอ่อนถูกปล่อยออกมาจากพัคจองอูอย่างต่อเนื่อง
ร่างสูงผละออกจากยอดอกสีสวยก่อนจะลดใบหน้าต่ำลงมาที่หน้าท้องเนียน ประทับจูบลงอย่างอ่อนโยนก่อนจะส่งลิ้นร้อนออกมาแตะเบาๆให้ร่างบางขนลุกขนชันเล่น
“ฮารุ! มัน.. ขนลุก”
“หึ”
“อ๊ะ!” ยังไม่ทันไรจองอูก็ได้ร้องเสียงหลงออกมาเมื่อวาตานาเบะ ฮารุโตะที่เพิ่งจะยืนขึ้นอยู่ในระดับเดียวกันส่งมือไปกอบกุมจุดที่อ่อนไหวที่สุดในร่างกายของร่างบางพร้อมทั้งบีบเค้นเบาๆ
“ฮา.. ฮารุ! อื้อ”
เสียงใสขาดหายเมื่อริมฝีปากถูกบดเบียดพร้อมกางเกงชั้นในตัวเก่งที่ถูกถอดออกโดยฝีมือของร่างสูง ไม่นานหลังจากนั้นส่วนอ่อนไหวส่วนเดิมก็ถูกมือเรียวแกร่งกอบกุมอย่างรวดเร็ว สัมผัสขึ้นลงที่เริ่มเกิดขึ้นทำเอาพัคจองอูไปไม่เป็น แก่นกายร้อนที่เริ่มแข็งขืนเรียกเสียงหัวเราะในลำคอฮารุโตะ
“หึ”
“อาา..”
มือเรียวของฮารุโตะขยับอย่างชำนาญ พร้อมร่างสูงที่โน้มตัวเข้าหาอีกคนและประกบริมฝีปากเข้ากับส่วนเดียวกันตามความต้องการ เสียงครางอื้ออึงของพัคจองอูสื่อถึงอารมณ์ของเจ้าตัวได้เป็นอย่างดี ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่จองอูถูกดึงลงนั่งตักอีกคนที่นั่งอยู่ตรงชักโครกอีกที แต่ที่รู้ๆคือท่านี้มันชวนหวาดเสียวมากกว่าเดิม
เสียวว่ามังกรของวาตานาเบะ ฮารูโตะจะตื่นขึ้นมาน่ะสิ
แต่แล้วร่างบางก็ไม่มีเวลาได้คิดอย่างอื่น สัมผัสที่รวดเร็วขึ้นส่งผลให้จองอูต้องแอ่นหลังพิงกับหน้าอกของอีกคน ความอุ่นร้อนแผ่ซ่านเรียกหยาดเหงื่อให้ขลับออกมากกว่าเดิม
“อ่ะ..อ๊ะ!”
“นั่งนิ่งๆจองอู”
“ฮ่ะ.. มันจะ..นิ่งได้ไง!”
ความเสียวซ่านทำสติของร่างบางพร่ามัวจนพูดออกมาไม่เป็นภาษา ร่างสูงจูบลงบริเวณข้างขมับอีกคนหวังจะให้จองอูใจเย็นลงหากแต่มันไม่ได้ช่วยอะไรเลย
“เร็ว.. หน่อย เ..เสียว”
พัคจองอูใจร้อนกว่าเดิมเสียอีก
สุดท้ายแล้วฮารุโตะก็ปฏิเสธอะไรไม่ได้นอกจากทำในสิ่งที่อีกคนหวัง ร่างสูงขยับมือให้เร็วขึ้นจนเริ่มมีน้ำปริ่มออกมาตรงปลายแก่นกายแข็งร้อน เสี้ยววินาทีฮารุโตะก็หยุดขยับมือก่อนจะใช้นิ้วลูบวนที่ส่วนปลายนั้นอย่างช้าๆ
“อ..อย่า ฮารุ!”
“ทำไม”
“มัน!.. เสียว!”
ร่างสูงกะจะแกล้งอีกคนต่อ หากแต่สายตากลับเหลือบไปเห็นว่าขอบตาของพัคจองอูเริ่มมีน้ำตาคลอ พอเห็นเช่นนั้นก็เลยต้องพับเก็บแผนการชั่วร้ายไว้ก่อนแล้วช่วยอีกคนให้เสร็จ
“โหดนะเนี่ย.. ไม่เสร็จสักที”
“อ๊ะ.. ฮารุ!”
หยาดน้ำตาไหลลงมาจากดวงตาเรียวในที่สุด คิ้วเรียวของจองอูขมวดเข้าหากัน ใบหน้าเชิดขึ้นอย่างทรมานหากแต่สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นมาทำให้รู้สึกดีไม่น้อย
“ฮ่ะ!.. อ..อ่า”
ของเหลวร้อนถูกพ่นออกมาในที่สุด พื้นห้องน้ำเต็มไปด้วยสิ่งที่ชวนทำให้ลื่นล้ม ร่างบางหายใจหอบถี่เหมือนกำลังจะขาดอากาศหายใจ ยังไม่ทันไรก็ตัดสินใจลุกขึ้นแล้วหันหน้ามาเผชิญกับเจ้าของใบหน้าเหลา ไม่นานนักพัคจองอูก็ทิ้งตัวลงนั่งตำแหน่งเดิมหากแต่ครั้งนี้หันหน้าเข้าหาอีกคน หัวทุยๆซบลงที่ไหล่แกร่งอย่างออดอ้อน
แต่ก็เท่านั้น
“อย่าคิดว่าเหนื่อยแล้วจะหนีกูได้”
“เหนื่อย.. จริงๆนะ”
“จองอู”
“อะไร”
“ไม่รู้สึกอะไรหน่อยหรอ”
ทั้งสองสบตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร ก่อนจะเป็นจองอูที่ทิ้งหัวทุยๆลงบนตำแหน่งเดิมพร้อมทั้งกวาดมือโอบกอดลำคอแกร่ง
พัคจองอูรู้สึกมาสักพักแล้ว
ว่าบางอย่างมันกำลังทักทายบั้นท้ายเขาอยู่..
“ไม่ทำนะ”
“ทำอะไร” เสียงทุ้มเอ่ยถาม
“ไม่เอาเข้ามา.. กลัวเจ็บ” ร่างบางเอ่ยเสียงอู้อี้เพราะความเขินอาย กระชับกอดแน่นกว่าเดิม และลมหายใจร้อนไม่เป็นจังหวะที่กระทบลำคอของฮารุโตะอยู่ทำให้ร่างสูงรู้ในทันทีว่าพัคจองอูกำลังพูดถึงอะไร
“รู้แล้ว ให้ช่วยเฉยๆ..”
“...”
“ได้มั้ย”
คนที่นั่งอยู่บนตักฮารุโตะเงียบเหมือนกำลังใช้ความคิดอยู่ แต่พอเจ้าตัวรู้สึกถึงบางอย่างที่ตื่นขึ้นมากว่าเดิมและเหมือนจะไม่ยอมสงบลงง่ายๆ..
ช่วยก็ได้วะ
จองอูพยักหน้าเบาๆ และไม่กี่วินาทีหลังจากนั้นร่างบางก็ถูกอุ้มตัวลอยเข้าไปในส่วนที่เป็นห้องอาบน้ำ ทันทีที่เท้าของจองอูแตะกับพื้นเย็นเฉียบ น้ำจากฝักบัวก็ถูกเปิดโดยร่างสูงในทันที
“ฮารุโตะ! มึงชอบแบบนี้หรอเนี่ย!”
ร่างสูงไม่ตอบหากแต่ผลักจองอูให้เข้าไปอยู่ในตำแหน่งที่น้ำจากฝักบัวกำลังไหลลงมา ตามด้วยจูบอันหนักหน่วงที่พอรวมกับน้ำเย็นๆแล้วทำให้พัคจองอูรู้สึกมัวเมาไปมากกว่าเดิม
“อึก..”
เสียงครางในลำคอของทั้งสองดังแข่งกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ฮารุโตะลากลิ้นร้อนผ่านริมฝีปากลงถึงลำคอและประทับจูบลงอย่างอ่อนโยน ก่อนจะตัดสินใจเลื่อนริมฝีปากลงต่ำกว่าเดิมเมื่อคิดอะไรบางอย่างได้
ถ้าทำรอยให้ต่ำก็ยากที่จะมีคนเห็น
แบบนั้นคงจะดีกว่า
“อ๊ะ! เจ็บๆ”
พอสร้างรอยที่ตัวเองพอใจแล้วก็ยืดตัวยืนเต็มความสูง ก่อนจะต้องตกใจเมื่อพัคจองอูกระตุกแขนดึงให้ฮารุโตะเข้าไปใกล้ตนพร้อมสัมผัสทางริมฝีปากที่รุกล้ำเข้ามาอย่างรวดเร็ว
ความเงอะงะที่มีอยู่ ถึงแม้มันจะน้อยนิดหากแต่มันทำให้ร่างสูงรู้สึกดีเป็นไหนๆ รอยยิ้มพออกพอใจถูกแสดงออกมาทั้งๆที่ริมฝีปากยังสัมผัสกันอยู่เช่นนั้น
และแล้วก็ถึงคราวของพัคจองอูที่จะเป็นคนคุมเกม มือเรียวสีน้ำผึ้งตามฉบับเจ้าตัวถูกส่งไปกอบกุมแก่นกายที่..
ถ้าเทียบกับผู้ชายวัยเท่าๆกันนั้น..
ก็ใหญ่.. ประมาณนึง หรืออาจจะแบบ.. มากๆ
และจองอูก็ไม่รู้ว่าฮารุโตะถอดกางเกงในออกตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้มีเวลามากพอให้คิดเรื่องนั้น
“ซี๊ด..”
ให้ตาย!
วาตานาเบะ ฮารูโตะ!!
มันจะอะไรขนาดนั้น!!
เสียงสูดปากที่ดังอยู่ใกล้ใบหูเรียกให้จองอูรู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาเสียเอง แม้แต่น้ำเย็นเฉียบจากฝักบัวก็ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกร้อนรุ่มในตัวของพวดเขาทั้งสองลดลง
แม้แต่นิดก็ไม่เลย
“เร็ว.. จองอู”
“อือออ”
ร่างบางครางรับก่อนจะตั้งใจทำหน้าที่ของตน แต่เขาไม่สามารถที่จะเงยหน้าไปสบตากับฮารุโตะได้ เพราะตอนนี้ใบหน้าเหยเกของร่างสูงเรียกให้จองอูสติแตกหายไปไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้
“มึงไม่ใกล้บ้างเลยหรอ..วะ”
“อ่ะ.. อีกนิด”
จองอูขยับมือของตนให้เร็วขึ้น เส้นเลือดปูดโปนบริเวณแก่นกายร้อนที่สัมผัสกับฝ่ามือของร่างบางเรียกให้เจ้าตัวก้มลงไปมองด้วยตาตัวเอง
พระเจ้า
ทำไม.. จองอูรู้สึกว่า..
“ใหญ่กว่าเดิมอีกไอ้เหี้ย”
“อือ.. ใกล้แล้วๆ”
“ฮารุ”
“ซี๊ด..! อ่ะ! อ่าา..”
เป็นคราวของวาตานาเบะ ฮารูโตะที่ได้ปลดปล่อยอย่างสมใจ เสียงครางต่ำดังออกมาหลังจากนั้นพร้อมร่างของจองอูที่ทิ้งตัวลงคุกเข่ากับพื้นที่แฉะไปด้วยน้ำด้วยความอ่อนแรงเต็มที
“แค่นี้เหนื่อยหรอ” ร่างสูงเอ่ยก่อนจะค่อยๆพยุงให้อีกคนลุกขึ้นยืนเหมือนเดิม พัคจองอูช้อนสายตาเฉียบแหลมมองคนรักของตน ก่อนจะเอ่ยบางอย่างออกมาอย่างไม่นึกอาย
ขนาดนี้แล้ว ไม่ต้องอายมันหรอก
“ใหญ่ขนาดนั้น ทำง่ายมากมั้ง”
“หึ อีกสักรอบมั้ย”
“ถุย”
♡
แม่TT กลับไปเม้นในจอยด้วยนะคับบTT
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น